منادا

هدف کلی درس:- آشنایی با منادا و حروف ندا.

زمانی که بخواهیم فردی را مورد خطاب قرار داده و صدا بزنیم از اسلوب خاصی استفاده می کنیم: ای علی / محمّد!

 که به واسطۀ آن توجه فرد مورد نظر را جلب می نمائیم؛ در عربی نیز از همین اسلوب استفاده می کنیم: یا رجلُ که در اصل یعنی ((اُنادی رجلاً)) (مردی را صدا می زنم)، پس در تعریف منادا می گوئیم:

همچنین اسم می تواند در جمله بدون علامت یا همراه با علامتی مورد خطاب قرار گیرد. مثل :

حسن! بیا.

ای خدا! خودت رحم كن.

در این جمله ها، حسن و خدا مورد خطاب و ندا قرار گرفته اند.واژه هایی را كه مورد خطاب و ندا قرار می گیرند، منادا و نقش آنها را نقش منادایی گویند. منادا نیز می تواند به صورت گروهی به كار رود:


صفت، مضاف الیه، بدل ، معطوف، تأكید

در هر گروه، نقش اصلی را فقط یك واژه (یا واژك) به عهده دارد، كه آن را واژه ی هسته ی گروه می نامیم، بقیه واژه ها(یا واژك ها) وابسته های آن هستند.

در جمله های زیر، بعضی از وابسته ها نشان داده شده است:

مرد دانا آمد. دانا وابسته به نهاد و صفت آن است.

مداد علی تراشیده شد. علی وابسته به نهاد و مضاف الیه آن است.

ابوعلی سینا شیخ الرئیس در همدان در گذشت. شیخ الرئیس وابسته به نهاد و بدل از آن است.

«مرددانا را دیدم.» داناوابسته به مفعول و صفت آن است.

«مدادعلی را آوردم.» علیوابسته به مفعول و مضاف الیه آن است.

«ابو علی سیناشیخ الرئیس را به اصفهان دعوت كردند.» شیخ الریسوابسته به مفعول و بدل از آن است.

«به مرددانا گفتم...» داناوابسته به متمم و صفت آن است.

«به مدادعلی علامت زدم.» علیوابسته به متمم و مضاف الیه آن است.

«به ابوعلی سیناشیخ الرئیس نامه ای نوشتند.» شیخ الرئیسوابسته به متمم و بدل از آن است.

«آن مرد،علیبرادربزرگ حسیناست.»علی مسند است و برادر وابسته به علی و بدل آن، بزرگ صفت بدل و حسین مضاف الیه بدل است.

«این سرزمین راخراسان بزرگمی نامیدند.»خراسان تمیز و بزرگ صفت آن است.

«ایخدای بزرگ! به فریادرس!»خدا منادا و بزرگ صفتآن است.

«ایخدا،آفریننده جهان! تو بر همه چیز آگاهی!»خدا مناداوآفریننده بدل از آنوجهان مضاف الیه بدل است.

«علی وحسینآمدند.»حسین وابسته به نهاد و معطوف به آناست.

«حالم امروزخوبِ خوب است.» «خوبِ» اولوابسته به مسند و تأكید آناست. باتشکر از همه ی دوستان و دانش آموزان عزیز

منبع : سایت تبیان